Հայաստանի աշխարհագրական մասնատվածության հետևաքնով՝ բնակիչների տնտեսական և մշակութային որոշ տեղայնացումը և մեկուսացումը հիմք հանդիսացան համահայկական լեզվի տրոհմանը բարբառների: Բարբառը լեզվի տ... Մանրամասն

Արևելահայ  գրական լեզուն (արևելահայերեն) աշխարհաբարի կամ նոր հայերենի երկու տարբերակներից մեկն է։ Առաջ է եկել «ում» ճյուղի բարբառների և, հատկապես, Արարատյան բարբառի հիման վրա՝ XVII դ․սկսած,... Մանրամասն

Արևմտահայ գրական լեզուն /արևմտահայերեն/ աշխարհաբարի կամ նոր հայերենի երկու տարբերակներից մեկն է, հայ ժողովրդի արևմտյան հատվածի (մինչև 1915), այնուհետև սփյուռքահայության գրական լեզուն։ Ստեղծվ... Մանրամասն

Նոր հայերենը կամ աշխարհաբարը սկսել է ձևավորվել XVII դարում, լեզվական և սոցիալ – քաղաքական բարդ իրավիճակում։ Թեև լեզուն շարունակել է զարգանալ երկրի մասնատվածության և բարբառային խիստ տարբերակվ... Մանրամասն

 Գրաբարի հետ զուգահեռ XII դարից սկսած գրական լեզվի աստիճանին է բարձրացել միջին հայերենը, որը գրաբարից տարբեր, խոսակցական հիմքի վրա առաջացած, վերբարբառային որակ էր։ Այն դեռևս գտնվում էր կազմա... Մանրամասն

  Հին հայերենի սկզբնավորման շրջանի՝ V դարի լեզվավիճակում իր գործառական արժեքի առանձնահատկությամբ կարևոր տեղ է գրավում գրական մշակման ենթարկված գրաբար տարբերակը: Սյն աչքի է ընկնում կառու... Մանրամասն

    Առածները, ասացվածքները և հանելուկները ժողովրդական կենդանի խոսակցական լեզվով հորինված բանահյուսական բանաձևային ասույթներ են: Առածները և ասացվածքները բաղկացած են առնվազն երկու բա... Մանրամասն

Հեքիաթները բանահյուսական ժանրում գերազանցապես արձակ, բանավոր պատմվածքներ են՝ կախարդական, արկածային, կենցաղային բովանդակությամբ, հյուսված գեղարվեստական հնարանքի յուրատեսակ միջոցներով։ Հեքիաթն... Մանրամասն

Ազգային էպոս ՝ էպիկական բովանդակությամբ էպիկական ժանրի բանաստեղծության կամ գրականության գործը ավանդաբար ներկայացնում կամ արտացոլում է որևէ ազգի մշակութային կամ ինքնաճանաչողական ոգին, դա կարո... Մանրամասն